گروه نرم افزاری آسمان

 رباعی شمارهٔ ۵۸


گویند مرو در پی آن سرو بلند

انگشت نمای خلق بودن تا چند؟

بی‌فایده پندم مده ای دانشمند

من چون نروم که می‌برندم به کمند؟